Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975
 Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975
| ||
|---|---|---|
| ||
| Officiële naam | Grand Prix de France Motos et Side-Cars, Championnat du Monde de Vitesse | |
| Land | Frankrijk
| |
| Datum | 30 maart 1975 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Poleposition |  Teuvo Länsivuori
| |
| Snelste ronde |  Hideo Kanaya
| |
| Eerste |  Giacomo Agostini
| |
| Tweede | Hideo Kanaya
| |
| Derde | .svg){kind=small} Phil Read
| |
| 350 cc | ||
| Poleposition |  Johnny Cecotto
| |
| Snelste ronde | Johnny Cecotto
| |
| Eerste | Johnny Cecotto
| |
| Tweede | Giacomo Agostini
| |
| Derde | Gérard Choukroun
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | Ikujiro Takaï
| |
| Snelste ronde | Johnny Cecotto
| |
| Eerste | Johnny Cecotto
| |
| Tweede | Ikujiro Takaï
| |
| Derde | Michel Rougerie
| |
| 125 cc | ||
| Poleposition | Pier Paolo Bianchi
| |
| Snelste ronde | Pier Paolo Bianchi
| |
| Eerste |  Kent Andersson
| |
| Tweede | Leif Gustafsson
| |
| Derde | Paolo Pileri
| |
| Zijspan | ||
| Poleposition | .svg){kind=small} Kurt Gerber/ Jakob Epprecht
| |
| Snelste ronde | Hermann Schmid/ Martial Jean-Petit-Matile
| |
| Eerste | Hermann Schmid/ Martial Jean-Petit-Matile
| |
| Tweede |  Werner Schwärzel/ Andreas Huber
| |
| Derde | Malcolm Hobson/ Mick Burns
| |
De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1975. De race werd verreden op 30 maart 1975 op het Circuit Paul Ricard nabij Le Castellet, Frankrijk.
In deze Grand Prix debuteerde Johnny Cecotto in het wereldkampioenschap met twee klasse-overwinningen. Het duo Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile debuteerde in de zijspanklasse eveneens met een overwinning. Kurt Gerber en Jakob Epprecht scoorden de poleposition bij hun debuut in de zijspanklasse, maar haalden geen punten.
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]De Franse Grand Prix begon net als in 1973, toen ook op Paul Ricard werd gereden, met een overvol trainingsveld. Opnieuw was het zo druk dat gerenommeerde rijders geen goede tijd konden rijden en zich niet konden kwalificeren. Grote afwezigen waren Gianfranco Bonera, die tijdens een race in Modena een been gebroken had, en Barry Sheene, die flink gewond was geraakt tijdens de Daytona 200. BMW werd in de zijspanklasse definitief afgetroefd door de tweetaktmotoren. Terwijl Klaus Enders in 1974 nog wereldkampioen was geworden, haalde de snelste BMW in de openings-GP in Frankrijk niet eens punten: Otto Haller/Erich Haselbeck werden met de ex-Auerbacher-BMW elfde. Opmerkelijk was dat de regerend 500cc-wereldkampioen Phil Read van de organisatie het startnummer 58 toegewezen kreeg, terwijl nummer 1 voor Teuvo Länsivuori was. Read pikte het niet en startte met nummer 0.
500 cc
[bewerken | brontekst bewerken]Bij de openingsrace in Frankrijk had Teuvo Länsivuori met zijn Suzuki RG 500 de snelste trainingstijd gereden. Hij nam ook de leiding in de race, maar viel na enkele ronden uit door een kapotte versnellingsbak. Toen ontstond een spannende race tussen de Yamaha-fabrieksrijders Giacomo Agostini en Hideo Kanaya, dat door Agostini met slechts een halve seconde voorsprong gewonnen werd. Phil Read (MV Agusta) kreeg weinig respect van zijn tijdelijke teamgenoot Armando Toracca, die mocht invallen voor de geblesseerde Gianfranco Bonera. Toracca dwong Read te vechten om de derde plaats. Daardoor lag dit duo ruim achter de beide Yamaha's, maar Read werd derde met 1,4 seconden voorsprong op Toracca.
Uitslag 500 cc
[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
350 cc
[bewerken | brontekst bewerken]De Venezolaan Johnny Cecotto debuteerde in Frankrijk in het WK. Hij was bovendien de jongste van het veld en had al de 250cc-race gewonnen. Met zijn Yamaha nam hij ook in de 350cc-race meteen de leiding om die niet meer af te staan. Fabrieksrijder Giacomo Agostini kon hem niet volgen en werd tweede met 24 seconden achterstand. De Fransman Gérard Choukroun (Yamaha) werd in zijn thuiswedstrijd derde.
Uitslag 350 cc
[bewerken | brontekst bewerken].svg){kind=small}
250 cc
[bewerken | brontekst bewerken]Johnny Cecotto (Yamaha) won de 250cc-race, nadat hij al veel indruk had gemaakt door tijdens de Daytona 200 als laatste te starten en derde te worden. Een andere debutant in Europa, de Japanner Ikujiro Takaï, werd met zijn Yamaha tweede. Walter Villa viel met zijn Harley-Davidson RR 250 uit, maar zijn teamgenoot Michel Rougerie werd derde.
Uitslag 250 cc
[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
125 cc
[bewerken | brontekst bewerken]In de 125cc-klasse stonden Kent Andersson (Yamaha), Bruno Kneubühler (Yamaha), Paolo Pileri (Morbidelli) en Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) op de eerste startrij. Pileri had zelfs de snelste trainingstijd gereden, maar hij viel samen met zijn teamgenoot Bianchi al in de eerste ronde. Bianchi viel definitief uit, maar Pileri reed een geweldige inhaalrace die hem tot de derde plaats bracht. Andersson won na een fel gevecht met Leif Gustafsson (Yamaha), die tweede werd. Gustafsson reed de Yamaha van Andersson uit 1974.
Uitslag 125 cc
[bewerken | brontekst bewerken]Zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]De zijspanrace in Le Castellet opende het WK-seizoen van 1975 en werd gewonnen door het onbekende duo Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile met een Schmid-König. Werner Schwärzel/Andreas Huber (König) werden tweede doordat ze schakelproblemen hadden en Malcolm Hobson/Mick Burns (Yamaha) derde. Schmid/Jean-Petit-Matile debuteerden met hun overwinning in het wereldkampioenschap.
Uitslag zijspanklasse
[bewerken | brontekst bewerken]| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Hermann Schmid
|
Martial Jean-Petit-Matile
|
Schmid-König | 45' 49" 9 | 15 |
| 2 | Werner Schwärzel
|
Andreas Huber
|
König | 12 | |
| 3 | Malcolm Hobson
|
Mick Burns
|
Hamilton-Yamaha | 10 | |
| 4 | Rolf Steinhausen
|
Josef Huber
|
Busch-König | 8 | |
| 5 | Angelo Pantellini
|
Freddo Mazzoni
|
König | 6 | |
| 6 | Amedeo Zini
|
Andrea Fornaro
|
König | 5 | |
| 7 | Dennis Keen
|
Roy Keen
|
Keen-König | 4 | |
| 8 | Gilbert Aymé
|
Patrick Loiseau
|
König | 3 | |
| 9 | Rudi Kurth
|
Dane Rowe
|
CAT-Crescent | 2 | |
| 10 | Ernst Trachsel
|
Christian Graf
|
TTM-Suzuki | 1 | |
| 11 | Otto Haller
|
Erich Haselbeck
|
BMW |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
- Motor Magazine
- Moto 73
- https://web.archive.org/web/20150217044557/http://www.jumpingjack.nl/GP-races_1973_heden.htm
Voetnoten
- ↑ Zijspancoureur Rudi Kurth ontwikkelde onder de naam "CAT" zijn eigen zijspancombinaties, maar ook de futuristische "CATVAN" (een transportbus op een Citroën-chassis), de CAT Monoposto raceauto met Alfa-Romeo-motor, een carrosserie voor een FIAT 500, de CAT Solar auto op zonne-energie en de CAT Cheetah tijdritfiets. Rond 1974 bouwde hij tweecilinder Yamaha-racers om tot 350- en 500cc-driecilinders. Waarschijnlijk was de "CAT Solo" een van deze racers, die de naam "solo" kreeg als onderscheid met de CAT-zijspanracer.
- ↑ a b John Dodds werd bij de start van de 350cc-race aangereden door Rüdi Keller, waarna beiden naar het ziekenhuis werden afgevoerd
- ↑ alleen de belangrijkste van 36 niet gekwalificeerde rijders
- ↑ alleen de belangrijkste van 60 niet gekwalificeerde rijders
- ↑ alleen de belangrijkste van 19 niet gekwalificeerde rijders
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1974 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 27e seizoen (1975) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1975 |
|
| ||
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974 |
Grand Prix-wegrace van Frankrijk | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976 |
· 
· 
· ·